تبیین نقش مبدا هستی در اندیشه دکارت

دکارت در آثار خود، با استفاده از براهین و استدلال­های عقلی، سعی در تشریح یکی از مسائل بنیادین فلسفی، یعنی اثبات مبدأ هستی دارد. او با در هم شکستن شالودۀ اسلوب­های گذشته و با بهره­گیری از ابزار خرد، در پی شناخت و تبیین نقش خداوند به عنوان امری یقینی و جوهری نامتناهی در جهان هستی است. دکارت، ضمن فطری خواندن حسّ خداخواهی در انسان، آن را ناشی از میل کمال­جویی انسان می­داند. ادلۀ دکارت برای اثبات وجود خداوند، ادله­ای فلسفی است، نه کلامی؛ زیرا آرایی که دکارت دربارۀ ذات خداوند و جاودانگی روح انسانی ارائه می­دهد، تنها با کمک خرد استدلالی و فلسفی قابل تفسیر است. خردباوری دکارتی برای تبیین نقش مبدأ هستی؛ دیدگاه­ها و راهکارهای علمی و در عین حال روحانی او برای اثبات وجود خداوند؛ بهره­گیری او از مبانی ریاضی و علم مکانیک برای تبیین جهان مادی؛ و بالاخره باور قلبی، سلوک عقلانی، خشوع معنوی و آرامش عمیق دکارت در برابر ارادۀ پروردگار، از جمله مواردی است که در این مقاله تحلیل می­شوند.